0001 Unutkanlık... Şiiri - Yorumlar

Unutmak ve hatırlamak, kuşkusuz bu insan yaşamında yerleşen bir doağa kanunudur. Hastalık derecesine varmamak üzere unutmak yerinde ve normal karşılanırken, eskileri hatırlayıp yenileri çabucak unutmak, yaşamın hepimiz için oynadığı büyük bir oyundur. Dizelerinizi okurken, yaşamakta olduğumuz çağın insanı presleyen, katlanılması zor koşullar altında yaşamamıza bizleri tutsak eden, doğadan uzaklaşan sorunlu yaşamı düşünmemek elde değildir. Bir canlı için yok olmanın, yıpranmanın başlangıcı böyle olsa gerek. Sevgilerimle...

Gizem dolu. Gönlüne sağlık. Selamlar...

Çok ayrık bir dil kurmuş Şair.Önceki şiirlerindeki biçimsel yapıyı korumakla birlikte şiirinin odağına taşıdığı konudan mıdır bilemedim dördüncü dizeleri biraz daha değişik buldum.

Ama düşünsel yönden yine mükemmelliğe ulaşıldığını söylemek olası.İnsan tek'inin yaşadığı dönemin olaylarına tanıklık ederek yaşadığını kanıtlaması bakımından önemli,tarihe dolaylı yönden de olsa veri sunması bakımından işlevsel bir şiir.

Çok beğendim Sayın TAŞÇIOĞLU'nu.

Erdemle...

Unutmak belki de bir kaçış, bazen de hastalık. Ama şiiriniz öyle güzel ki gençliğin cıvıltısıyla heyecanlandık, her yaş başka güzeldir diyerek...Mükemmel üstü anlatımınızı ve değerli kaleminizi kutlarım, saygılarımla...

Hastalık, hele ki beyinde ise ve unutmak ise vay haline... Hastanın da, bakanının da...

Güzel şiirdi Halil Bey her zaman ki kadar şık ve anlamlıydı. Kutluyorum güzel şiiri ve yüreğinizi Saygımla Esen kalınız...++

Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek

Yaşlanmaktan dem vuran şairin, gerçekte, hiç de yaşlanmadığını kanıtlayan gencecik dizelerdi ve nefis bir hece şiiriydi Halil Şakir bey...
'Unutkanlık' olayı, demek ki, kişiden kişiye değişiyor. Mesela ben, çok eski anıları, yenilerinden daha net hatırlıyorum, tıpkı, yükseğe çıktıkça
denizin dibinin daha net görülmesi gibi...
Bu, gerçekten nefis şiir için teşekkürlerimle kutluyorum sizi,
saygı ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese

Aklıma hep gelir... 'Askerlik hatıraları...'
Bir başlar, ardı gelmezdi muhabbetin... Öyle tatlı anlatılırdı ki, 'ben de gitsem, çabucak büyüsem' derdim dinlerken...
Bir de gördük ki, o anlatılanlar gerçeği değil, 'geçmişte kaldığı için' tatlandırılarak anlatılandır.. 'İyi ki kurtulduk' denircesine, içlerinden seçilerek hem de...

İnsanoğlu böyle demek ki Halil Bey... Zor anlar geçip gidiyor, bizde bıraktığı 'gevşemenin rehaveti' kalıyor, anlatılmaya değer...
Unutmak ise, kaçınılmaz olan... Önemsenme derecelerine göre 'ayrıntıda kalanlar' gidiyor bir bir, yenilerine yer açılıyor...

Hayatın içindendi şiir ve yine etkiliydi.. Kutlarım kardeşim...

Günde o kadar kirli bilgiler olunca bellekte ki anılar gölgede kalıyor. Şahane bir şiirdi. Kutlarım içtenlikle. Saygılar.

Aldığımız eğitim ve terbiyeyle geldik bu günlere. kalbimizde yerleştirdiğimiz değerler kazındı, silinmeyecek şekilde. Şimdi uygarlık adına, gelişme adına gelişen değişiklikler, bir türlü bizim içimize yerleşen değerlerle uyuşmuyor. Şaşkınlığımız, unutkanlığımız bundandır, bana göre. Tebrik ederim. + +