Çocukluğumu buldum geçmişte kaldığı sanılan ve bir türlü geçmiş olmayan bir resimde.
Yazmak ve yaşatmak yaşamın içinden bir sahneyi betimleme ile geleceğe aşılama sanatı değil mi?
En büyük sanattır yaşamak her nefes alan canda vücut bulamayan!
Bir çift öküzün boyunduruğu üzerinde büyüyüp dört tekerli soyguna alet olup aslını unutmak değildir yaşatmak.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta