Zühtü Bakır Şiirleri - Şair Zühtü Bakır

Emin olmadığım için
Deşiyorum seni
Sen de deşiliyorsun
Hemen çıban gibi
Her sözün irin
Midemi bulandırıyor

Yatmıyorum uykum gelmiyor
Biletimi kesmişim yarın
Köye gideceğim
Allah izin ve fırsat verirse

Sevinç ve üzüntü arasında

Yıkılmış gönülle gezdim dünyayı
Şaşırmış insanlar atmış vefayı

Kendimi çirkin gördüm aynada
Üstüme alındım her kahkahayı

Kaç kez kıyısından
Döndüm ağlamanın
Kaç kez de daldım içine
Tutamayarak kendimi

Kalbimi
Kovan yaptım sana
Bal yap diye
İğneni batırıp
Kanattın

Güneşini benim için esirgedin
Bitti benim için ısı ve ışık
Bahar gelmiş artık neyime
Prangadır bana gül ve sarmaşık

Üşüyorum yaz ortasında

Kalem
Bir eldivendir kalın yünlü
Kış gelirse
Kar başlarsa bir gün
Ele takılmalıdır

Müstahak olduğun için
Yaşıyorsun bu hayatı
Zulmedilmiş değil sana
Kastı yok Allah’ın

Dediklerin

Gözlerimi kapayıp
Bu vefasız âlemin
Körebesi olmayı
Ben kendim istedim

Şemsiyesiz sokağa çıkıp

Bir noktaya takılıp
Su gibi akan zamanın
Gerisinde emeklemeyi
Ben kendim istedim

Kuşkulara göz kırpıp