Zormuş Şiiri - Ayşe Yücel

Bir mutluluk tiyatrosunda oynamak ne zormuş
Ne zormuş sadece dudaklarınla gülmek
Yapayalnız arşınlarken sokakları
Ankara'nın ayazı ne zormuş
İki damla yaş dolunca gözlerine
Akıtamamak
İki çift laf gelince dilinin ucuna
Söyleyememek
Her saniye yeniden ölmek
Ve aynı zamanda ölememek
En unutulası olanı unutamamak
Düşmek
Ve ayağa kalkamamak
Kimseyi göremem korkusuyla arkaya bakamamak
Sevmek
Nefret etmek
Yemek
Oturmak
Kalkmak
Yaşamak ne zormuş Allah'ım
Yaşamak ne zor...