Zor Yıllar.... Şiiri - Döndü Dülger

Öyle zorlu geçti ki yıllar,
Hüzünle yoğurdu, gözyaşıyla uyuttu,
Un ufak etti beni.
Bir gölgede dinlenemeden, bir ohh diyemeden,
Hicran gömleğini giydirdi,
Kahır denizinde boğdu beni.
Öyle zorlu geçti ki yıllar,
Acıyla yatırdı, acıyla kaldırdı,
Çıkmaz sokaklarda yalın ayak bıraktı beni.
Gecenin koynuna bağladı,
Suskunluğun narıyla kora çevirdi beni.
Öyle zorlu geçti ki yıllar,
Kederi ekmek niyetine yedirdi.
Geçer dediler geçmedi,
Alışırsın dediler alışılmadı,
Ay sırdaşım oldu, yıldızlar dostum,
Bir gecede bin parçaya ayırdı beni.
Aynalara küstürdü, saatleri kırdı geçirdi,
Umutlarıma kara kışı getirdi, çöle çevirdi beni.
Öyle zorlu geçti ki yıllar,
Bir bardak su gibi konuldum masaya,
Elini uzatan olmadı, yalnızlığa sürgün etti beni.
Dışım rüzgara dirense de,
Kuru bir vahaya çevirdi beni.
Bütün ihtimalleri viran eyledi
Yangınların ortasında kül etti beni.
Bir dilek hakkımı kullanayım artık yıllar,
Ne olur yeter daha fazla eksiltme beni.....
Döndü Dülger