Romanlar, şiirler, destanlar yetmez,
İçimde ışıksın, gün gibi annem,
Seni zikretmezsem gönlüm affetmez,
Sen hep aklımdasın, dün gibi annem.
Bir kusur işlense, sabır taşıydın,
Bir ikindi vaktiydi ayrılığa çıkışın,
Her şey bitti diyordu o umursız bakışın,
Elveda diyecekken, dönüp duraklayışın,
Ümit ışığı oldu o an içimden geçen,
Duygularım sel oldu gözlerim çakmak çakmak,
Benim aşkla değil, seninle zorum
Gelde yüreğimi akla ne olur,
Uğra ara sıra nedir son durum,
Sağmıyım ölü mü, yokla ne olur.
Küssen bile sanma gönül koyarım
Hele Memmet şu İstanbul neresi
Varmı anlat, bağ bahçesi deresi,
Elden duydum, şaşgavalın birisi.
Lanet olsun, bıktım demiş, doğru mu.?
Ziyadeymiş akıllısı delisi
Kader ise ayrılmalar, yaşanası günler de var
Güzel nedir şu dünyada, bir yudumluk sevgi kadar,
Bana göre değil aşkım, ayrılıklar, darılmalar,
Acı katıp günlerime, yarınları unut deme.
Yaralama vurma beni kalbim dolup taşıyorken,
İçimde bir yerler yanıp duruyor
Yağmura susamış çöller miasli,
Yapraklar dökülmüş dallar kuruyor,
Goncada sararan güller misali.
Ayaklarım sanki, karda yürüyor
Kimi gün bir ezgiye takılıp kalıyorum
Okyanuslar altında vurgun yemişim gibi
Her sözünde bir başka yaralar alıyorum
Görülmeyen bir elden, kurşun yemişim gibi.
Beynimde bir uğultu, yıldırımlar düşüyor
İlk gönül yarası, olsa da bence,
Kapandı gibiydi yıllarca önce,
Aşkım'la rastgele, karşılaşınca,
Dereden tepeden, söz ettik biraz.
Yüzüme bakınca; hesap ver gibi
BİR GÜN.
Neşenle kederin çakıştığında
Gözlerin nemlenip, dalacak bir gün,
Hasretten yüreğin sıkıştığında,
Gülüşün yarıda, kalacak bir gün.
Geçmişte olur olmaz nice hayaller kurdum,
Gönlünü almak için, ne oyunlar uydurdum,
Kimi göğe çıkardım kimi yerlere vurdum,
Anladım ki bu gidiş, yolunda gidiş değil,
Kırık dökük kalplere, pek faydalı iş değil.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!