Zıtlıkların savaşçısı...

​"Oku!" dedi ses,
Boşlukta yankılanan ilk emir.
Ne kâğıt vardı, ne kalem;
Sadece varlığın hamuru ve yaratılışın mürekkebi.
Evren, o an açıldı bir kitap gibi,
ilk sayfası ışık, son sayfası karanlıktı.

Ve arasına yazıldı her şey;
zıttıyla.
​Kadir-i Mutlak,
O en büyük Yaratıcı,
çizdi iyiyi kötünün karşısına,
huzuru kaosun,
sevgiyi nefretin karşısına.

Birini bilmek için diğerini var etti.
Gecenin siyahını bilmeden,
gündüzün beyazına nasıl "aydınlık" derdi insan?
​Biz, o kitabın tam ortasında duran heceler,
kelimelerden kurulu bir orduyuz.

Ruhumuza üflenen nefesle başladı savaşımız;
en büyük meydan muharebesi kendi içimizde.
Gözlerimiz görüyor,
ama kalbimiz anlıyor asıl olanı.

Biliyoruz;
İblis,
yaratılanın gölgesidir sadece,
ışığın yokluğudur.
Ve biz, o gölgeden kaçıp ışığa sığınmak isteyenleriz.
​Kimimiz paranın ışıltısına kandı,
altının soğuk ve ağır zincirine vurdu kendini.

Kimimiz makamın sahte zirvesinde dondu.
Unuttular "Oku" emrinin hikmetini.
Onlar, gölgeyi asıl sandılar,
geçici olanı ebedi.
​Ama biz,
Yani anlayanlar,
kötülüğü tanıyan ve ondan kaçınanlar,
biliyoruz ki bu yolda yalnız değiliz.

Görünmeyen bir el korur bizi,
içimize fısıldar doğruyu.
Kalbimizdeki o küçük, titreşen nur,
O büyük ışığın habercisidir.
Biz, iyinin tarafını seçenleriz.
Paramız yoksa da,
gönlümüz zengin.

Makamımız yoksa da,
vicdanımız tahtımız.
​Bu bir savaştır, evet,
kanlı değil, manalı bir savaş.
Silahımız sabır,
zırhımız iman,
ve rehberimiz o ilk emir: "Oku!"
Oku, anla ve seç tarafını.
​Ve bir gün,
son kelime yazıldığında,
son hece yerine oturduğunda,
kitap kapandığında,
kötülük kendi karanlığında boğulacak.

Biz,
Zıtlıkların savaşçıları,
iyiliği seçen o yorgun ama muzaffer ruhlar,
O büyük ışığın altına gireceğiz.
Tüm gölgelerin bittiği yere.
Ve anlayacağız ki,
var olmak,
O ışığa layık olmak için verilen
kutlu bir mücadeleden ibaretmiş.

​Kul Hasan der ki;
yolumuz uzun,
ama menzilimiz aydınlık olsun.
​Ve şimdi anlıyorum,
"Oku!"
Sadece bir emir değilmiş.
Çocukluğumdaki o düğün gibi;
şekerle, tatlılıkla uzatılan bir davetiyeymiş.
"Oku!"
Yani "Gel!"
"Karanlıktan çık da gel!"
O en büyük ışığa,
O nura,
islam'a tatlı bir davetmiş...

Hasan Belek
27 Ekim 2011
Akçay