Anlat bize yürüyüşün güzelliğini
koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi
toynakların kızgın kıvılcımlarını
Kişneyen bir tayın sevincini anlat
öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını
Devamını Oku
koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi
toynakların kızgın kıvılcımlarını
Kişneyen bir tayın sevincini anlat
öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını
İnsan...
"Düşünüyorum, öyleyse varım" diyebildikçe,
İnsan!
Bir başka aklın "kiracısı" kaldıkça
YOZ; YOBAZ!
Değişebildiği kadar "yeni..."
Statik/durağan bir sürece teslim olduğu kadar da
ESKİ!
İnsan..
Kendi varlığının sırlarına vakıf olabildiği kadar mutlu, huzurlu...
Kökünden ayrılıp savrulduğu kadar da u/mutsuz!
İşte insan..
İşte şiir..
Tebrikler Önder Kardeşim....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta