Zindanlarda Yaşarken Şiiri - Kasım Kobakçı

Biri beni çekip alsın, bu benliğin elinden.
Zindanlarda yaşayarak, çok uzun zaman yitirdim.
*
Tekrar başlarken, bir doz daha,
Kızıma bir ileti:
Babalık unvanını zerre hak etmiyorum.
Ece, çok pişmanım.
İlk müzik dinletinde, yanında olamadığımı biliyorum.
Seni, nikâh yolunda yürütemedim.
İlk yavrunun doğumunu, ıskaladım.
İlk yayının aşağıda, bakıyorum canım.
*
Başarılarınla gurur duyuyorum.
Zehri seçip, sizden üstün tuttuğum için bağışla.
Sana yeterince, değer vermediğim için üzgünüm.
Onlardan vazgeçip; seni nasıl sevmem ki?
Bir kimyasaldan daha mı çok? Tavanı izliyorum.
Bu dar yerden, merak ediyorum.
*
Biri beni çekip alsın, bu benliğin elinden.
Zindanlarda yaşayarak, çok uzun zaman yitirdim.
Bu yaşam tarzımın, sağlığımı tükettiğini söylüyorlar.
Oysa tek yardımcı olan, bu gibi görünüyor.
*
Melis, banyoda yığıldığımı işitmek zorunda kaldığın için üzgünüm.
Mezuniyetini kaçırdığım için üzgünüm;
Can, seni kutlamalıyım.
Deniz ve Rüzgâr'a babalık yaptığın için, kendine sahip çık.
Küçük kardeşim, seni terk ettiğim için üzgünüm,
Asla kucaklayamayacağım için pişmanım.
*
Küçük yeğenlerime sarıl Emre, üzgünüm, seni çok özledim.
Büyü ve sana olmak istediğim baba olamadım.
Görmeni arzuladığım şeyler, bu benden sana ezgi.
Pes ettiğim için üzgünüm ama çokça yenildim.
Ey Yaradan, benden ne yapmamı istiyorsun?