kaç intihardan döndü yaşam amacım
içi, içimde içlenen, yüzlerini duvarıma asmış isimler öldürdüm gece düşümü gözlerimde,
üst üste demir perdeler çekiliyken gözlerimin ferine, karanlık içeriye sızıyordu.
ışığın köklerine mahkûm dişi bir kelebeğin naif kanatlarında,
çarmıha gerilmiş bedenimden haykırıyorum “sizi ölerek bağışlıyorum”
oysa siz hiç varmıydınız ki,
hep yokluğunuzda bulduğum kadardınız,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
