Zincir Şiiri - Adem Çimli

Kayboldum sensizlikte
Hangimizdik ölen
Kâinat yanan bir çadır üstümde
Küller içindeyim

Sırtımda kambur oldu gözlerin
Hareleri kelepçe
Seninle başlıyorum her cümleye
Adınla doyuyorum
Nefes alıyorum
Yelkovan oluyorum akrep biniyor üstüme
Yüreğim kapısı açık bir hücre
Hükümlüyüm aşkın müebbetine
Yıldızlar gardiyan
Çaresizlik akıyor ışıklarından
Uyuyorum
Bin kâbus kesiliyor cezam
Hesaplıyorum
Ölüm vaktime denk geliyor ezam
Kötürüm bir sevdanın dilinde

Kayboldum sensizlikte
Hangimizdik ölen
Yokluğun muydu
Sesini dilbaz bir bohçacı gibi aklımda gezdiren