Zeynep Ürkmez Şiirleri

Şehirler çok büyük
Hayatlar sokaklar bile
Ve ben tek başıma
Küçüğüm,geçmişe sığdıracak
Bir kalbim
Geleceğe yetmiyecek

Annem hakkın öyle büyük ki bende
Hakkını ödeyememki
Ne gecen belli ne gündüzün
Ne baharın ne güzün
Dokuz ay karnında taşıdın
Geceniz gündüz eyledin,

Kaç kez sakladım kendimi
Aynalardan
Yüzüme veren acıyı
Gerçeklere gem vuruşunu
Kaç kez sakladım
Aynalardan beni,

Sen anlatılması zor bir ADAM
Yüzünün sert ifadesi
Korkuturdu beni,
Ama yüreğindeki merhamet
Yok ederdi yüzündeki sertliği,
Bir dağ misali gibiydin,

Ben yağmur oldum sense bir bulut
Ben bahara daldım sense düş oldun,
Ne çabuk kayboldun, beni unuttun
Ben güneş oldum sense sis oldun.

Umudumdun yarınlarda
Geleceksin sandım
Ama yanıldım
Anlamsız düşüncelere daldım
Belki kendimi avuttum
Sen uzaklardaydın oysa.

Bùyùmeyin sakin çocuklar
Hep bõyle masum kalin
Bùyùrseniz pişman olursunuz.
Geriye donus yok biliyorsunuz.
Bùyùmeyin cocuklar
Renkleriniz pembe beyaz olsun.

Ben seni bir eylül sabahında
Kaybettim
Bir rüzgar kurumuş yaprağı
Nasıl dalından koparıp,
Uçurursa
Senide öyle kopardılar.