O hayatla dalga gecen tatli yasli kadin gitmistide; sanki yerine her seyde bir bahane arayan huzursuzluk yaratmaga calisan biri gelmisti. Önceleri iyi ki varsin, sayende hayatimi bu kadar renkli geciriyorum diyen yasli kadin; simdi nerdeyse yardimcisina hayati zindan ediyordu. Emekli ayligi yetmiyordu. Birazda sosyal yardim alarak gecimini sagliyordu. Onun hayatinda para cok önemli bir yer tutuyordu. Cok ta tutumlu biriydi. Tutumluluk; bir kibrit cöpüyle baslar diyordu. Bir kibrit cöpünü bile bosa harcamiyacaksin. O yüzden cogu seyleri biriktiriyordu.
Eskiden bit pazarindan her önüne gelen seyleri ala ala evi bir cöp yiginina cevirmesine ramak kala, akrabalari ona bit pazarindan alis veris yapmalarini yasaklamislardi. Simdi her ne kadar baksada satin almamaga calisiyordu.
Yardimcisi ile bakim konusunda anlasirlarken; kizim bakimim icin sigortamin verdigi bakim parasi yetmezse, artanini ben öderim demis… öylece anlasmislardi..
Tam da ay sonuna yaklasirken sizlanmalar baslamis… yardimcisi durumu idare etmek icin kendisinin sigortasinin verdigi bakim parasindan fazla tutan fatura tutari kadar iskonto düserek hesabi dengeliyordu ki o zorlanmasin. Bir gün konusurlarken kizim hakkini tam hesap et, baskasi gelsede; hesabini tam yapacak. Hakkin kalmasin diyordu.. Genc kadin cogu zaman zaten iskonto yapmisti, kendisi calistigi icin idare edebiliyordu.
Eger bir isci calistirmis olsa kurtarmiyacakti hesap. Ona harcanan zaman cok, alinan ücret cuzi kaliyordu. Yasli kadin durumu anlamiyor kendi zamanina göre hesapliyor kafasinda onun yaptigi hesaba gore yetmesi lazimdi. Onun icin cok paraydi, hersey icin yetmesi lazimdi diye düsünüyordu.. Önceleri kafasina takilan sorular olunca soruyor cevabini alinca itiraz etmiyordu. Öderim demesine ragmen; kendi payina cikan ödemeyi zaman yaklasinca vazgeciyordu.. Isine gelmeyen seyleri anlamamizliktan geliyordu. Yardimcisi sesini cikarmiyordu. Ne yapsin? Onu da öyle idare edecekti.
Biz dogarken atilmisiz,
Tarihin cöplügüne;
Toplum bizi pacavra gibi
Atmis bir köseye;
Bütün duygularimiz sönmüs
Duygusuz umutsuz caresiz birakilmisiz
Çocuklar çocuklarımız canlarımız
Dokunmaya kıyamadıklarımız
Sevgi kaynaklarımız
Ich habe Willen
Willen zu Gute
Ich habe kraft
Etwas zu ändern
Und kämpfe dafür
Tag für tag
Ben duygularimi gösteremiyorum diyordu.
Sende duygu yok ki gösteresin.dedi kadin. Insan üzülse bir yerde belli olur. Davranisi degisir vücudunun durusu degisir yüzünde tedirgin bir hal olur en azindan. Adamin yüzünde bunlarin hic brinden eser yoktu.
20.09.2011
Bad Hersfeld, Zeynep Sekerci
ele güne el pençe
şimşeklerin bana mı?
senin bu eşek inadın deli eder adamı
kız ben sana ne dedim, yar ben sana ne dedim
Ben kimim diye sordum?
Ben bir köylü kızı
Ben okumuş ama;
Hep bir köylü kızı
O yumuşacık yüreğinden
Diyenler doğru söylemiş
Aziz Nesin bile
Kırkında sonra suyun tadını hissetmiş
Öyle güzel ki hayat
Tam demini almış çay misali
Ağız tadıyla içilen
Mutlu olmak için önce kendinı tanıyacaksın
Kendini tanıdıktan sonra çorap söküğü gibi gelir mutluluk;
Mutlu olmak için bakmasını bileceksin
kalemine sağlık Zeynep hanım.
“Yere” mim olmadan “yârle” lam olmaz.
Görmemişken bile, yüreğim kaldıramaz.
Cemalini göreyim, cennetten de geçerim
O Kevser şarabını, sonsuza dek içerim.
Tesekkürler
Değerli şair, dost ve arkadaşlar. Benim için değerli olan okuyup listeme aldığım şiirleriniz listemden bilgim ve haberim olmadan silinmiştir...! .. En ufak bir dahlim olmayan bu olaydan büyük üzüntü duyarak şiirlerinizi antolojim sayfama yeniden sıraya göre yüklemekteyim. Sevgi,saygı ve selamlarımla ...