Kadın erkek demedik biz
Parçalayıp bölmedik biz
Eşit geldik dünyaya biz
Ezilmeyiz ezmeyiz biz
10.06.08, Zeynep Sekerci
Kader diyemedik
Yolunda gitmeyen herşeye
Suçunu yüklemedik kimseye
Önce saygıyı öğren
Sonra sevgiyi bekle
Unutmuşsun büyüğü
İnsan; aldığı eğitimin toplamıdır.
Duygu; değer yargılarına gösterdiğimiz tepki algılama.
Dogru; bizim değer yargılarımıza ters düşmeyendir, yani duygusal doğruluk….
Soba yaniyor
Simsicak icerisi
Disarda kar yagiyor
Rüzgar ugulduyor
Duyuyorsun, hissetmiyorsun
Elin atına binen tez inermiş
Korku dağları bekler, sinermiş
Boyayı incelten tinermiş
Söyle be hakim bey
En adi suç değil mi? Hırsızlık
Yüz kızartıcı
Peki bu gönül hırsızlarını,
Cezalandırabilir misiniz?
Damals der Lehrer hat erzählt; von der RECHTKUNDE
Wer Recht hat; bekommt immer nicht das RECHT
Anacığım sen bizi niye şöyle kalın derili doğurmadın da;
Bu kadar duygusal
Düşünmeden konuşan o kadar çok insan var ki; patavatsız
Bu gün bir karar verdim anne
Belkide kaybederim
Kaybedersemde savasarak;
kalemine sağlık Zeynep hanım.
“Yere” mim olmadan “yârle” lam olmaz.
Görmemişken bile, yüreğim kaldıramaz.
Cemalini göreyim, cennetten de geçerim
O Kevser şarabını, sonsuza dek içerim.
Tesekkürler
Değerli şair, dost ve arkadaşlar. Benim için değerli olan okuyup listeme aldığım şiirleriniz listemden bilgim ve haberim olmadan silinmiştir...! .. En ufak bir dahlim olmayan bu olaydan büyük üzüntü duyarak şiirlerinizi antolojim sayfama yeniden sıraya göre yüklemekteyim. Sevgi,saygı ve selamlarımla ...