Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Bir ses duydum
Gecenin içinden,
Dinledim.
Yüreğimden gelen
Uzun bir inlemeydi.
Kulaklarımda uğuldarken imkansızlıklar

Sevdiğim senmisin,
Yoksa sevmek istediğimin
Yerine geçenmisin?
Şuradaki boş sokak
Sensizliğim mi?
Açık penceredeki

Seni nerede tanıdım
Hatırlamıyorum.
Hiç görmedim diye biliyorum,
Okul arkadaşım mı,
Gençlik yıllarımda ki sevdam mı,
Çıkaramıyorum.

Ben seni sevdim
Sen beni
Bayram çocukları gibiydik ikimizde…

Ben sana güldüm
Sen bana

Mesela
Hayata, çizgili gülümsemelerim
Bir beden büyük gelmiş masallarım ve
Saçlarımı örmeye çalışan rüzgar ile gelsem.

Mesela

Değişen bir şey yok
Gece hala derin ve ıssız
Bazen yağmuru düşünüyorum
Bazende büyümenin bana ne kadar yakıştığını
Kimi zaman devrik cümleler kuruyorum
Hece hece hücrelerime,

Sağanak yağmurlardan yeni gelmiştim
Kaç yıl yürüdüğümü unuttum
Hangi zamandı
Hangi dargın düşten geldim
Bilmiyorum.
Tek bildiğim Kasımdı..

“Gül” dedi
Buğulu bir ses
Ay olmayan gecede
Güldüm,
Gözlerimden bir sürü gökyüzü fışkırdı
Rengi olmayan.

Renkleri ezbere bilirdim
Büyümeden önce….

Parmaklarımla saymayı
Bulutlar geçerken öğrenmiştim.

Düşün ki; adı olmayan gül zamanlarında
Kırk yerinden parçalanmış yarınlar…
Gülüşünün kıyısına ok gibi saplanmış
Tekinsiz sarılışlar.
Duadan, adamlıktan yoksun ruh
Çirkin bedeniyle yankılanmış