Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Aydınlık yüzlü,
Bahar kokulu yavrularımız,
Emeklerle büyütüp,
Yitirmekten korktuklarımız,
Şefkatle saçlarını okşayıp,
Kendimizden bile sakındıklarımız,

Şu yaşa geldim öğrenemedim,
Dostu düşmanı hala seçemedim,
Namertlere akıl erdiremedim,
Ben mi gitmeliyim fani dünyadan.

Yüzüme gülüp beni sevenler,

Hata yapma çocuğum,
Pişmanlıklara esir etme kendini.
Bil ki yaşayacağın kölelik,
Ruhunu da esir alacak bir gün.

Hayallerini karartma çocuğum,

Her akşam bu şehirde
Bir yalnızlık çöker içime.
Doğan ayla birlikte
Kıpırdamazdı bir tek sızı içimde.

Sevmiyorum bu şehirde akşamları.

Ben geceleri yaşarım,
Gece ile gündüzü birbirine bağlayan
İnce bir tel üstünde
Umutlarıma yürürüm.
Üflediğim mumu
Sevdamın yanında söndürürüm.

Akşamın alacakaranlığında
Suya inen kurtlar gibi
Vahşileşmiş tüm kırılgan umutlarım.
Hükmetmek imkansız,
Sanki yılların açlığı ile
Gizlenmiş pusudaki yaşam.

Ben senden giderken
Bir mektup bıraktım,
Yazdığın şiirleri,
Mavi düşleri,
Kulağımdaki fısıltıları,
Dudağımda ki öpüşünü,

Aniden aklıma gelsen gecenin ortasında
Savursam yüreğimi rüzgarlara
İçim kıpırdasa
Kaybolsam aşkın tarlalarında
Buram buram sen koksan
Karanlığımdaki ışıklarda.

Bir gün ölürsem eğer
Neden öldüğümü bilemeyecekler.
Fısıldayacaklar belki aralarında
Ama sebebini hiç bulamayacaklar.

Belki aşk diyecekler,

Bırakıp gidersen bir gün beni,
Yaşatamam inan bu sensiz bedeni.
Ne istersen iste al götür benden,
Yalvarırım beni sensiz bırakma.

Dolmalıyım her gün aşk çeşmesinden