Karanlıkla hep savaşım,
Cehaletin keskin kılıcıyım.
Asla susmam karşısında,
Anında vururum boynunu,
Zevzek kendini rezil etme.
Konuşturmam bilgisizi,
Kabullenmem ilimsizi.
Ak şafakların yüzüyüm,
Ben aydınlığın ampülüyüm,
Zevzek kendini rezil etme.
Okumayan bilmeyene,
Kulaktan dolma gelene,
Köhne zihniyet süreğine,
Ben bilgelerin yoluyum,
Zevzek kendini rezil etme.
Vazgeçmem hiç bu yoldan,
Öğrenmektir bütün gayem.
Karınca kadar azimliyim,
Ben bilimin akarsuyuyum,
Zevzek kendini rezil etme.
Kim ne derse desin bana,
İsterse dikilsinler karşıma,
Doğrunun ardında dururum,
Ben irfanın yolcusuyum,
Zevzek kendini rezil etme.
Uymam yanlış bilenlere,
Onaylamam suskuda bile,
Ömür adadadım bilmeye,
Ben öğretimin ruhuyum,
Zevzek kendini rezil etme.
Sözüm meclisin içi,dışına.
İlim,irfan eğitim yoksununa,
Bilmiyorsan sükut altındır,
Gümüşgül'ün sözünü dinle,
Zevzek kendini rezil etme.
Hamiye Gül
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 01:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ya da "geveze!"
Var, yoğa dil uzatan,
Çok konuşan...
Bu aralar epeyce çoğaldılar
Üstelik "tepelerde" geziniyorlar
Yükseklerde!
Cehalete
Karanlığa sözleri yok ama!
Tebrikler isabetli şiire, Hamiye Hanım..
TÜM YORUMLAR (1)