Zevalli papatyalar Şiiri - Kenan Faik

.
.
.
Ama...
.
.
.
Biliyorum...
.
.
.
Tam on yıl geçti üstünden baharsızlıkları kanıksayışımın...
Örselense de hazinliği yaprakların
Bir böcek delişmenliğinde çekip gider nedense vakit...
Çıplak bir güne konan zevalli papatyaların içtenliği
Vurur sahilime ölü bedenler misali dalga dalga...
Ve sen
Göz pınarlarıma vuran buzlaşmış ülfetim
Sır olup derin bir sessizliğe çığlıklaşırsın yine yüreğimde...

Fahiş ateşler fışkırıp ölür sokak aralarında
Bürünüp bir dilenci kisvesine hiç ıkınmadan
Siyah kanlarını kusar nedense geceye ardından asfalt...
Ve
Bir bir
Yangın yangın işbirlikçi kokuların pis teneffüsüne kalıp
Can verir gözleri çukura kaçmış kediler...

Harap ve bitap
Kırılır çatılarıma kiremit kiremit takvimler...
Soğuk ve delicesine bir ayazın hançeresinde
Kırılır tavanları göklerimin...
Sonlu bir masalın ötesi değilsin
Ve yetmezsin
Yetmezsin âhirim olmadan ömrüme...
Yetmezsin...
Ebediyetime...
.
.
.
.