Zümrüdüanka Kafdağı’ndan sürgün
Kardelenler karlı dağlarda süzgün.
Sevdalar kara, aşklar güne küskün
Gönüller kurak, yüreklerde hüzün.
Zümrüdüanka elvermiş ya sana,
Dağlarda Ferhat’ım, çöllerde Mecnun.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta