Zeliha Bekoğlu Şiirleri - Şair Zeliha Be ...

Ben önce kendimi terk ettim
Seni değil
Kestiğim ceza kendimeydi
Sana değil
Vazgeçtiğim yaşamaktı
Sen değil

Sen benim hiçbir şeyimsin….
Bir dağın tepesinde açan yabani bir gül gibi
Kutuplarda yaşayan bir fok gibi
Gökyüzünde uçan bir kuş gibi

Sen benim hiçbir şeyimsin…..

Şehrin bütün sokakları bizim bu gece
Sen ve ben, iki serseri
Ayrı ayrı, aynı yollardan geçen
Aynı kaderi paylaşan
Farklı günlerde, aynı meyhanelerde içen
İki serseriyiz biz

Kendini bir çerçeveye hapsetmenin ne demek olduğunu bilir misin
Bir karenin hiç değişmeyen dört köşesinde dolanıp durmayı
Ateşin ortasına hapsedilmiş bir akrebin kendini yok edişini anlayabilir misin
Sen, kendi çaresizliğin içinde kıvranırken, başkalarının çaresizliklerini fark edebilir misin
Böylesine bencil, böylesine acımasız olmanın cezasını çekerken
Neden yalnızlıktan yakınıyorsun güzelim

Lise yıllarında sevgili dostum Neslihan için karaladığım satırlardan biri daha :))

İnsanlara kırgın
Yarınlardan umutsuz
Yaşamaktan bıkmış
Ve şimdiden çok yıpranmış

Sana yazmak zul gelir artık canıma
Yaklaşma bile sakın yanıma
Yanıla şaşıla adımı anma
Sen adam olda haddini aşma
Yalana dolana artık sığınma
Hakkın olmayan sevdayı anma

Bir şeyler var, bir türlü dile getiremediğim
Olanca yoğunluğuyla yaşadığım şiirlerde bile erişemediğim
Anlatamadığım, kavrayamadığım
İlk defa tattığım garip bir his bu….

Kendi kendime bir daha asla dediğim her şeyi
Tekrar tekrar yaşamak yüreğimi burkuyor
Sevmek mi asla, yalan koca bir yalan
Ruhum aşkla beslenirken
Elimde değil sevmemek yeniden …
Midemde bir ağırlık, boğazımda bir düğüm

Kalbim bile sustu, görmüyor musun
Geceler boyun eğdi, bilmiyor musun
Şarkılar sustular, sustular artık
Gözlerim sen de sus, sen de sus artık

Günler nasıl geçti, göremedin mi

Gidiyorum…..
Acıların bittiği yere doğru
Gözlerim kapalı olarak
Bütün hızımla koşarak
Gidiyorum……