Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

2181) Beni anlamaya kalkmayın,
Yanlışlara bürünürsünüz,
Bende oluşan tüm doğruyu,
Sizler yanlıştamı görürsün.

2182) Kul Zeki'nin her sözünde,

2231) EY İSRAİL SEN İNSANLIĞA,
KOCAMAN KARA BİR LEKESİN.
HELÂKA UĞRADIĞIN O GÜN,
GERÇEĞİ SENDE GÖRECEKSİN.

2232) Ben Müslümanım diyenleri,

2261) Akılda iman yoksa,
İlim gider boşuna.
Amel küflü yazılır,
Takva gitmez hoşuna.

2262) Dünya üstü bir derya,

2341) Bana delisin derken,
Bin defa düşün bence.
Çünkü Azrail bakmaz,
Ne yaşlı ne de gence.

2342) Fani boş dünya dediğin,

2381) Kullar iman etmezse,
Hakk vermez dermanını.
Kabire düşen kullar,
Çekermiş eyvahını.

2382) En üst bilir iken,

2441) İtikati hayreyledim,
Esas İmanla gayreydim.
İlimi hep Haktan bildim,
Takva ile sabreyledim.

2442) Atın kişlemesi,

2501) Bir insan sana Allah'ı anlatıyorsa,
Onu iyi tanımadan kavramadan fikir yürütme.
Bilmeden Allah'a karşı savaş açarsında,
Sonun İbn-i Mülcem gibi olur.

2502) Saraydan bakma Karun,

2561) Allah insanı yaratır,
Kuran Güneş'i kapatır.
Melekler ses verir kula,
Hızırı dağda aratır.

2562) Hazreti Muhammed (sav) zamanında amcası Ebu Leheb-Ebu Cehil vardı. Ahir zamanda ise sayısız Ebu Leheb sayısız Ebu Cehil sayısız Muaviye bin Ebu Süfyan ve Yezit var. Hazreti Muhammed (sav)'e kendi kavmi ne dedi. Şair, Mecnun(deli) Büyülenmiş Cinlenmiş dediler. Senin Allah'ın Seninle konuşuyor neden bizimle konuşmuyor. Neden bize görünmüyor. Tek ve bir olan görünmeyen bir Allah'a inanacak değiliz dediler aşaladılar dışladılar işkembe döktüler taşladılar.

Dostun dostu, satmadığı o günü,
Dünü bu günü yarını da anlat.
Garibin yollandığı o sürgünü,
Anlat da bilelim dünü bu günü.

Anlat geçmişte ki, zenginlik neydi,

Nasır tutmuş o ellerin cennet kokarken,
Bir kelebek misali, sen ansızın gittin.
Gittin yüreğimde ayrılığın yarası,
Kalbimde hasret ateşi bırakıp gittin.

Hani her ağladığımda sendin güldüren,