Zekeriya Özhan Şiirleri - Şair Zekeriya ...

Tereddüt eden varmı gayet açık gayet net,
Dünyadan götürülen bir kefenden ibaret,

Kefeninde muhakkak sorulacak hesabı,
Çünkü bu var oluşun bu hilkatın icabı.

Kırk sekiz yıl önce gittim okula,
Beyaz yaka siyah önlük güzeldi,
Sıra olduk marş okuduk kol kola,
Beyaz yaka siyah önlük güzeldi.

En çok sevdiğim yol okul yoluydu,

Hafife almayın sakın,
İlk yardım çok önemlidir.
Ölüm yaralıya yakın,
İlk yardım çok önemlidir.

Yaralı yanar bağırır,

Gördüğünü söylemek suç,
Görmeyince kör diyorlar,
İster sürün istersen uç,
Tez menzile var diyorlar.

Hiçbir şeyi kurgulama,

Şefkatinle büyüttüğün yavruyum,
Seni seviyorum bırakmam anne,
Kollarında uyuttuğun yavruyum,
Seni seviyorum bırakmam anne.

Sen benim anamsın başımın tacı,

Gönül kalk gidelim bizim ellere,
Dağlarına duman çökmüştür şimdi.
Dertli dertli dokunalım tellere,
Garipler boynunu bükmüştür şimdi.

Buralarda sözler ağyara kaldı,

Bir zamanlar bir köyde mutlu bir hane vardı,
İki genç hayallerle bir yuva kurmuşlardı.

Allahın emri ile yastığa baş koydular,
Gelecekten umutlu gerçekten mutluydular.

Bir köy hayal edin dağa yaslanmış,
Türkiyenin orta yerinden olsun,
Soğukta titremiş sıcakta yanmış,
Varsın biraz derdi derinden olsun.

İnsanları söz verince caymasın,

Bir söz söyle umut versin yarına
Bir söz söyle doğru olsun düz olsun
Bir söz söyle herkes gelsin çağrına
Bir söz söyle ben değil de biz olsun.

Bir söz söyle bugün yarın okunsun

Balcıların yüksek yaylalarında,
Kaç yılı bitirdin anıt ardıcı.
Hangi kuşlar yuva kurdu dalında,
Kaç yavru götürdün anıt ardıcı.

Asırlar tükenmiş gün döne döne,