Zehirli Bahar
İçimde bir çöküş,
Gözlerim mezar sessizliğinde donuk.
Ellerim, saçlarımda hapsolmuş,
Yüreğimde tırnak izleri.
Umutlarım kırık cam parçaları,
Acılarım, içime işleyen yankılar.
Sen,
Günahkâr bir kadeh, zehirli bir şarap,
Vefasız bir tütsü, ruhumu saran duman,
Kara bacadan yükselen zehirli gölge.
Gözlerim kör,
Duygularım kırılgan bir kristal,
Her fırtına, sessiz bir ihanetti.
Zaman,
Zehirli bir bade;
Her yudumda biraz daha ölür insan.
Hayat zar atar, ters döner;
Gülümser dünya, ardından ağlar.
Zaman, yalancı bir bahar;
Yeşerir,
Sonra susar, kurur.
Dönüşü olmayan bir gemi…
Kaptan yelkende asılı,
Güvertede hüzün yıkanır geceye.
Her okyanus tuzunu taşır,
Her gözyaşı sessizce akar,
Her nefes karanlığa süzülür.
Kayıt Tarihi : 27.7.2025 10:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nankör insan ve acımasız zamanın şiiri
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!