Zangoç Çiçeğim
Ah be yüreğimin zangoç çiçeği, ne çok yaktın canımı.
Sustum, canım yandı, asırlarca konuşamadım.
Konuştum, dünya yerle yeksan oldu, umutlar kökünden kurudu...
Sende bende o yıkıntılar altında kaldık, hem de ayrı ayrı yerlerde...
Bizden kalan harabelerin altından topladım hatıraların son kalan yapraklarını...
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta