Zambakları Beyazından Öpemedik Senle

Zambakları Beyazından Öpemedik Senle...

Bu son şiirim, son elvedam
O yosun kokulu sahilde geceye yazılan son dizeler...
Son kanatlanışı semaya...
Tıpkı Martının düşmeyi göze alarak uçması...

Bu son mezar yüreğimde hicranla kazılan,
Senin gamsız gözlerin ise kahkahalar atarken, benim gözlerim viran...
Soruyorum, sana değer mi?
Her cilven bir ızdırap, her nazın ise kapkaranlık...

Keşke diyorum, büyütebilseydin bu sevdayı
O çocuksu cesaretinle saf yüreğinde,
En çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda
Zira havaya, suya, toprağa ve en önemlisi de bu aşka kıydın hunharca dalında sallanan...

Ne istedin o narin papatyadan?
Yakamadın benliklerini o küstah bedeninde!
Sensiz sevmelere mahkum ettin beni,
Sensiz müebbet yaşıyor bu yürek

Ve en önemlisi de zambakları beyazından öpemedik senle...
İçemedik o özlemi dudaklarından...

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay
04.07.2016 (İstanbul, Fatih) 01:37