Göhsüme bir ateş düştü zamansız
Harman gibi tütüp yandırdı beni
Umursamaz oldu beni vijdansız
Kaf'dağin ardına gönderdi beni
Böylemi dost olur insan dostuna
De hele yàr senin bana kastin ne
Baykus gibi viran duvar üstüne
Kanadım yolupta kondurdu beni
Yandı da kül oldu tüm emeklerim
Yaksa'da içime atar saklarım
Gözüm yolda gece gündüz beklerim
Gelirim diyerek kandırdi beni.
Yıldızlar misali boşluğa kaydım
Ben kendi kendimi, zindana koydum
Karanlık köşemde kara çıraydım
Perçemin vurupta söndürdü beni
Kayıt Tarihi : 24.4.2003 10:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!