Yaprak ağaca çok güveniyordu
Kendisini ağacın dalı
Hiç bırakmayacak sanıyordu
Bu güven sonbahar gelene kadar sürdü
Neyine güveniyordu insanoğlu
Nefesini bile ağaçlar ödünç verdi
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir