Zamânede bir kimseye sırrım vermem, zâlim çıkar
Bir kimseye kötü deme sonra belki âlim çıkar
Sırrım vermem, sonra belki âh u vâhım, hâlim çıkar
Zâlim çıkar, âlim çıkar, hâlim çıkar zamânede
Bir kimse ki ehl-i hâldir, sâlim çıkar zamânede.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu kısa ama harikulade eseri çok yıllar önce Türk Edebiyatı Dergisi'nde okumuş ve hemen ezberlemiştim. Emeklerinize, yüreğinize sağlık. Geçen yıl, kendi kısıtlı imkânlarımla okuyarak Youyube'a kaydettim. Uygun görmezseniz hemen kaldırabilirim. Hattı:
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta