Herkes herşeyi biliyor. Doğruyu, eğriyi, yalanı yanlışı, ama kendi bildiğini okuyor herkes.Saygı, sevgi birer beylik lafı haline gelmiş. Herkes istediği an istediği rolü oynuyor. Nasıl olsa hesap yok, sorgu sual hakgetire.
İsteyen, söylenenin içinden çekiyor işine geleni. Yüzler artık keçeleşmiş, artık ne dersen de!
Kimse hiç birşeyi umursamıyor.Tepki, artık gereksiz zamanlarda, istemsiz bir söylem haline gelmiş.
Vicdan kendini askıya almış, duyguysa artık kurak mevsimlerin susuz çiçeği gibi yapayalnız
Hayat gençliğin hayal dünyasıyken hayal kırıklığı olmuş yaşayanların. Umutlar hala bir beklentiye esir, Yürekler bir yangın yerinin kül arenası.
Lakin mecburiyet ufuk bir ümit kırıntısını önüne katmış, belki de beklentinin adını yarın koyarak yaşamaya çalışıyor.
Sahi yaşanan sirkülasyon mu? Değişik renklerde
Yarın yok olacağını bilen rengarenk kelebekler gibi, bu oynanan oyunlar çaresizliğin son çığlıkları mı?
Kayıt Tarihi : 12.8.2025 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!