zaman,
sessiz / sedasız
sevdasız / yalnız
ölme zamanı...
zaman,
sevdayı toprak anada
yeşertme zamanı...
sevda,
esrik mevsimlerin
insafına kalmamalı...
masum bakışlı
esmer tenin
keskin gözlerine
hoş sözlerine
aldanmamalı...
boşuna inmemeli
gözlerden yaş...
hançer yüreğe
sebepsiz saplanmamalı...
gözler yollara
çaresizlikle kapanmamalı...
kayıpsa sevda
yaşamaktan caymışsa
sevdalı...
sevdanın
kor ateşi küle
göz yaşları gonca güle
dönemiyorsa...
toprak ana bile
sevdayı yeşertemiyorsa...
zaman,
sessiz / sedasız
kimsesiz / vedasız
ölme zamanı...
zaman,
sevdayı karakaplıya yazma
karakaplıya kilit vurma
zamanı...
zaman ölme zamanı
yüreğim haydi bir adım daha at
durma
ölüme beş kala...
hayatı beş geçe...
yürek sevdalı
zaman sevdaya sevdalı
zaman,
ölme zamanı...
zaman,
sevme zamanı...
zaman,
severek ölme zamanı...
20 Eylül 2004
Hürrem YalçınKayıt Tarihi : 23.9.2004 08:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Buharlaşıp, bulut olmuş gökyüzüne.
Gökyüzü;
Bulutu istememiş sinesine, üzmüş, ağlatmış.
Bulut;
Gözyaşı olup akmış ağaca.
Ağaç;
Dal olmuş, çiçek olmuş, meyve olmuş.
Meyve;
Dem olmuş, derman olmuş, can olmuş bir cana.
Can;
Sevdalanmış bir cana!''
Ölen sevda, başka bedenlerde filizlenir ve canlanır! Bir devr-i Daim bu.
Tebrik ederim sayın Yalçın. Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (1)