Zaman Kapıyı Çalarsa Şiiri - Seyrani Göl

Günlerden biri,
kapı çalarsa
olur da
rüzgâr geri getirirse o mendili,
kırışmış bir özür gibi...
sorarsa:
“Beni hatırladın mı?”

Dururum.
Çünkü ben, o eski ben değilim artık.

Eskiden
gölgesine bile koşardım hatıraların.
Şimdi
gölgesinden bile sakınırım bazı günlerin.

Bir çay bardağı kadar sessizlik taşırım içimde,
dibe çökmüş şeker gibi
erimeyen,
ama terk etmeyen bir şey var orada.

Zaman gelir,
gözlerime bakar,
ben gözlerimi kaçırırım.

Çünkü artık
ne o bahçenin çocuk sesleri
ne o pencereden sarkan anne sesi
ne de dönmeyi bilen yollar var.

Zaman kapıyı çalarsa bir gün,
açmam.
Ama pencereye çıkarım,
bir gül bırakırım oraya,
solmaya yüz tutmuş ama hâlâ kokusu olan bir gül.
S.GÖL