Tuncay Kul - Zaman’ı Aşmakla Mekan Oldu ...

Bu sevda içİNde BİR Mecnun-u AŞK idim, KendİNden bi HaBeR Oldu YARadan bana… Vardım Hakk’a geçtİM AŞKını da, KALB’e İNdim, LEYLa’yı aşmakLA AYNa Oldu YARadan bana… Bu devrAN ARZ’ında bir Katre-i Zerre idim, CisMİMden bi HaBeR A’ma OLdu sultAN bana… Yırttım yakınlık perdeSİNi de, KALB’e İNdim, Aklı aşmakLA HUTbe oldu YARadan bana… Bu Cihan-i Kebir’de HALi GÖRmez bir A’ma idim, Kendimden bi HaBeR ZeHiR OLdu nefsim bana… İNS-AN’da GÖRdüm KuR-AN’I da, KALB’e İNdim, Nefs’I AŞmakLA KAYIT oldu YARadan bana… Bu Dehr’in BaHR’ında AN’I BİLmez cahil idim, İlyas dan bi HaBeR ZuHuR OLdu hicran bana… Evvel’i Ahir’i AN’da gördüm de, KALB’e İNdim, ZamAN’I aşmakLA MEKAN oldu YARadan bana…