Zaman Göçtü

Umudumu bahçene gömdüm.
Gözlerin kör, söylemiyor; kör düğüm.
Özlerin ve gözlerin görüyor sende olan sözleri.
Bir “ah” işiten, her derde deva mıdır sen?
Umudu bulamadım gökyüzünde; göç mü etti zaman?
Daha "nereye?" diyemeden
Duvarlar geldi üzerime sıcak sıcak.
Beton, güneşten erimişti neredeyse.
Anlıyordum Fransa’da çatı katında ölenleri.
Konu ne Güneş ne de süreç.
Esti içimden o sancı, yankılandı da yankılandı.