Zaman Şiiri - Aysel Çoban

Uzayan gecede dekolte giymiş hüsranlar
Karanlık yüzün, ışıltılı görünüşü var.
Dokunsan bir anda dağılan parlak ışık
Kaybolup gidiş, içinde hırçın sesi uyandırırdı
Bir çiğ tanesi kadar umutları tutan gözler
Vakti gelince gül yaprağında kayan saniyeler
Oysa ki neleri vaat etmiş görünürdü
Bir bekleyişti, bir umuttu zaman

Genç kızın mahmurlu gözlerinde puslu sabahlar
Açılınca gözleri, üşüşür kipriklerine bir bir yansır
Zaman akrebin peşinde yelkovan neyin derdinde
Yetişmek için, acelen ne güzelim, vaktin kısa
Yaşam kum saatinde hapistir o an
Çıkar tadını her anın, zaman akıp gitmeden

Kum tanelerinde gizli yaşadıkların, gün gün
Yakalamak imkansız onları, geri döndüremezsin
Geride kalanlarla yetinecek, güleceksin her zaman
Kızıl akşamlar yaşanırken bile bile
Beklersin gidişi, istemeden izin verirsin
Bilirsin ki aynı şeyler yaşanır bu bir döngüdür
Zaman dalga geçiyor sanırsın yüzünde gülücüklerle