Zaimli Şiirleri - Şair Zaimli

Bulutlar ağladımı'
Bulutlar.ağladımı zemin sulanır
Suna boylum al yanak allanır
İçmişem bade-i kevserden
Özüm bir yana ayaklarım bir yana sallanır.

Bilinsinki,yüreğiğmizden kanar ki hep bu yara
Derine düşdü her kanayan yaramızı sara sara
Durdurak bilmez bir boşlukda yüzer zamane yolcuları
Dershane var ama muamlimsiz kaldı bu vatan çocukları

CAM KIRIKLARI;

Gözyaşı Gönlü doyurmaz Yanar yakar ateşlerde
Her kes uyur hüzünlü kalp asla gece uyumaz.
Akşamın Kokusu aynı sen,mevsimlerden bahar,
Bu kaçış hiçlik peşinde koşup giden Bir rüzgar,

çamur durulmaz.

Sessizce Halk Için Hakka Sevdali Kullar var.
Gül kokla, gülü çok severdi Hz. Paygamber
Seven GözLer ağLar,O!yaşı asla kurumaz
Yağmur gözler yağmazsa çamur durulmaz.

Cananım
Cananım Ayrılıg bizlere oldu zulüm
Ölürem Gözümde tüter uzun zaim
Keçen günler yadımdan heç çığmaz
Hasret dolup daşdı üreğime sığmaz.
(zaimli

Çiçekler darılır....
Umutlar kurşun gibi ağır
Sen tutunduğum dalımsın
Kırılma ne olursun eğilme rüzgara
Sen eğilirsen yaşamım neye yarar
tutunduğum dalında ben yağrağım

çiçeklerin yerinde;
çığlıklar göklere ağdı.Ağustosa kar yağdı.
zamlar yağmur gibi yağmaya başlayınca
Karanlık Bu fırtınadan,nasıl çıkacaksın gardaş
Zaman ömrü yiyor.insanlık sele kapılıp gidiyor.
Bu hale asrın canavar olan medeniyet ne diyor

Çık da gel ,
Zulümler ateş gibi“dur!” diyen yok.
Çığlıklar yaz yağmuru ağla da bak.
kurumuş sular ne orkide.zambak
Eskisi gibi güzel değil,torağa dönde bak
Kainat yorgun,harap çıktı bu fırtınadan,

Çıkmaz Sokakta..
Duadan başka ne aydınlatır dünyayı
Dilimin ucuna gelen neyse susuyorum,
Ateşin içinde bir ateş gibiyim, köz 'üm
Yandıkça yandım,külüm,özümde özüm.
Hükmü neyse aşkın,külü de yakmaz ya ateşin.

CİVANIM!
Ben,Uzaktan yüzüne dokunamadan ,
Resimlerine bakarak seviyorum,seni.
Bazen ağlıyorum gözyaşım dolu gibi,
yanaklarımdan parçalamadan düşüyor.
Nasıl anlatsam sana hasta kalbim üşüyor