Zafer Can Şiirleri - Şair Zafer Can

İstemeye istemeye hatırladı adam, gün batımı gibi hüzün çökmüş gözlerini
Adam bulut gibiydi, mısır tarlasına daldı
Saçların sandı, mısır püsküllerini okşadı saçların diye
Adam alkol duvarını aşmıştı, içi kırık döküktü
Kuşluk vakti gibiydi, adam sarhoştu
Bilindik sokaklarda geceleri çok sabah etmişti

Ne zor şeymiş seni sevmek
Hani, tutmak istersin de elin yanar
Hani, ulaşmak istersin de yollar hiç bitmez
İçin sevgi dolu olduğu halde
Kaçmak ne zor şeymiş?
Nasıl bir bağ bu? İmkansızım!

Ne güzel kıtadır Afrika
Dünyanın tam ortasında
Siyahın siyahı gizemli
Aşk dolu tutkulu
Afrika ovaların da fil dişi iskeletleri
Bembeyaz dişli Afrika

Bu şehrin ışıkları
Aydınlatır karşıları
Seyrederken yıldızları
Alışamam sensizliğe

Göz yaşlarım nasıl kurur

Boşuna yorulma gönül
Sadece sevmek yetmiyor demiş;
Büyük Üstad Özdemir ASAF
Cehennemin dibine kadar da sevsek ne olur ki?
Kavuşamadıktan sonra
Sanki ahirette arafta kalmış gibiyim

Sana ne zamandır kızgın değilim
Alıştım nedense dargın değilim
Kırılsam da sana kırgın değilim
Kısacası artık aşık değilim

Ben peşinden koşar sense kaçardın

Çok sevmek, sevilmek ister gönlümüz.
Kaç kış geçer bilmem? Boşu boşuna…
Bir tek bahar için bekler gönlümüz.
Aşka heveslenme boşu boşuna

Seversin kolay mı? Kalp unutur mu?

Sadece ben miyim şanssız kadersiz?
Geçmiyor günlerim harsız alevsiz
Bir de neler neler çektim ben sensiz
Aşkımız öylesi telli dikenli

Dalında gül gibi soldum kurudum

Nasıl bir şey sanki benim
İçimdeki gün sancısı
Kaderim bu sanki benim
Bitmek bilmez aşk sancısı

Günler ne zor geçip gider

Uzaklardan bakar sanki
Karanlıkta ay ışığı
Yıllar sonra bana geldi
Geceme ol ay ışığı

Aşkımızı kutlayalım