Ne o günün,
Ne de gülün,
Hatırı yok mu bülbülün?
Ağlıyor feryat figan;
Görsen nasıl perişan.
Bir ışık gibi parlayıp,
Geçtin gözümün önünden,
Hiç sebep,gerek yokken,
Niçin döndün sözünden?
Biz böyle mi konuştuk,
Vadedemem sana köşk ya da saray,
Tek servetim benim şu zengin gönlüm.
Senden duyacağım bir evet ile,
Gülistana döner perişan ömrüm.
Reva mı bunca yıl bir aşk peşinde,
Eskiden sevgiler ölesiyeydi;
Başlayan bir sevgi sürer giderdi.
Ayrılma,terk etme pek görülmezdi.
Ne oldu sevgiler neden değişti?
Bazı sevgiler artık günlük,mevsimlik;
Sen varken;
Her sabah güneş doğar,
Dünyam aydınlanır,
Hayat yeniden canlanır,
Umutlar yeşerir,
Ben yeniden DOĞARDIM.
Hiç ayrılma yanımdan,
Çekip gitme uzağa,
Harcayacak,o seni,
Sakın düşme tuzağa.
Kulak ver uyarıma,
Bugün yine mahzunsun,
Yoksa kalbin mi kırık?
Hayat; sevgi ve umut,
Bazense bir hıçkırık.
Mutlu olmak zor değil,
Bu ilişki çıkmazda,
Alarm veriyor inan;
Canlandırmazsak onu,
Bak,bitebilir her an!
Destansı bir aşktı bu,
Sürüp geliyor bir anlayış,
Ön yargı dolu,belki de yanlış;
Ağlar kadınlar daima,
Erkekler ise ağlamaz asla.
Kim demiş erkekler ağlamaz diye,
Nasıl oluşmuş böyle bir kanı?
Karardı duygu dünyam,
Görmüyor gönül gözlerim;
Karanlık boğdu beni,
Aydınlığı özledim.
Muhtacım zerresine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!