Sevgiye susamış şu garip gönlüm,
Kuruyup kavruldu bir çöle döndü.
Gönül çölünde sevgi diye gördüğüm,
Sadece serapmış,ümitler söndü.
Fırtınalar kopunca gönül çölünde,
Enginlerde kaybolmuş,
Sürüklenen bir tekne misali,
Katedip onca mesafeleri,
Sonunda seni buldum.
Ümitlerim yıkılmış,
Bunca yıl boşa geçti;
hep hayaller kurarak.
Bir tek şey istemiştim;
seninle mutlu olmak.
Hep ümit beslemiştim;
Sensiz geçen günlerimde,
Gülmedi hiç benim yüzüm;
Bir pınar misali her gün,
Yaşla doluyor gözlerim.
Ağlıyorum gündüz gece,
Gel,seninle şöyle bir,
Oturup,konuşalım;
Dertleşip,rahatlayıp,
İyice açılalım.
Bana hep gül diyorsun,
Karşı evde oturuyor üç güzel,üç güzel;
Biri sarışın,biri kumral,diğeri esmer.
Karar vermek kolay değil hangisi en güzel,
Kesin olan bir şey var ki her biri çok özel.
Büyülüyor beni hep bu üç güzel,üç güzel;
Bakınca şöyle bir geçmişe,
Keşke diyorum sürekli;
Kaçırdığım fırsatlar,
Yaptığım hatalar için.
Telafisi yok geçmişin,
Kalpte sıcak bir duygu;
Işıl ışıl bakışlar.
Pembe bulutlar mekan;
Nasıl mutlu aşıklar.
O ne güzel bir duygu;
Hoşköy Şarköy'e bağlı,
Küçük,şirin bir belde;
Görüp hayran kalmamak,
Asla değildir elde.
Üzümü,şarabıyla,
Sonbahar mevsiminde,
Mahzun olurum ben;
Çekilip kabuğuma,
İçin için ağlarım.
Sensizliği yaşayıp,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!