Bir gece ansızın çıktığım o yol…
Evet, o yol hiç de bilmediğim bir yol.
Ne parke taşlarını tanıyorum, ne de kaldırımlarını.
Ama yine gidiyorum, bilmeden…
Hava hafif soğuk ve sisli.
Yamalı bir palto sırtımda,
Sanki dünyanın yükü benim üstümde gibi hissettiriyor bana.
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Devamını Oku
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta