Bazı insanlar vardır, kendi acısını yüreğinde azaltır,
Bazı insanlar vardır, kuytu bir köşede, acısının en derin yerine tuz basar
Kimi insan, ziyan olmuş tertemiz duygularının ardından, gök kubbeyi cehenneme çevirmek ister.
Yeni bir sabaha, ürkek umutla uyanır
Umut biter, öfkesi sarhoş bir kuzuya döner, her isyana bir çizik atar..
Kimi gün olur şerefine kadeh kaldırır
Kimi sabahı geç gelen güneşin yorgunluğunda uyanır
Elinin altında kendi yazdığı sevda yükü tükenmiş şiirlerini terk eder.
Kitaplıkta duran parça parça olmuş macera yüklü bir romanın mısralarında bulur kendini.
Ben mutsuzluğuma hep kurşun dizerim
Kimi gecenin sabahında zeytin dalı, gül
Kimi gecenin sabahında kurşun oldum..
Yarım nabız atan yüreğimin
Söz dinlemez onlarca şiiri
Tozlu raflarda okunmayı bekleyen, üzerine kan damlamış dilsiz romanıyla,
Geciktim aşka desem kim inanır ki,
Peki yetişmem gereken bir hayat varken.
Gözümde tüten bunca mutluluk ve özlem duruyorken,
O zaman milyonlarca insanın içinde ihtimaldi sana rastlamak..
Evet. !
İhtimaldi yar..!
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!