Yusufçuk İle Serçe Şiiri - İsmail Uysal

Bir serçe kanadının hayaline kapıldı
Yusufçuk uçmayı da biliyordu üstelik
Büyüdü günden güne gönlündeki incelik
Çarkıfelek döndükçe bam teline kapıldı
Belki de aşk adının hayaline kapıldı

Yusufçuk kör değildi, aklı uçuk değildi
Serçenin gözyaşında bir efsuna kapıldı
Çağlayanda demlenen gam suyuna kapıldı
Her bakışa tav olan bir Yusufçuk değildi
Kalbi aşka eğildi, aklı uçuk değildi.

Dağı hor gördü serçe asumana kapıldı
Sonra tevazu çöktü üstüne hayasından
Serçenin kalbindeki ürkeklik, mayasından
Gözyaşıyla başlayan bir isyana kapıldı
Nehirlerden yol aldı bir ummana kapıldı

Serçe deli değildi; köle, tutsak değildi
Adına aşk denilen bahaneye kapıldı
Dallı budaklı bir cift pervaneye kapıldı
O coğrafyada henüz sevmek yasak değildi
Kalpteki hiçbir atım dile tutsak değildi

Görmediği renklerin büyüsüne kapıldı
Yusufcuk kör kuyular içinde büyümüştü
Gecesini gün yapmış gündüzün uyumuştu
Yusufçuk Serçenin her bir süsüne kapıldı
Gördüğü meleklerin büyüsüne kapıldı

Serçe kalbi elinde göğe meydan okudu
Yusufçuk eli kalpte bir tufana kapıldı
Cehalet yere düştü, aşk irfana kapıldı
Aşk, irfan dergahında çok heyecan okudu
Aşk tufana düşünce ilim irfan okudu