Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Kış mevsimi, ağaçların hışıltılı kapı gıcırtısı, rüzgarlar düğünü, sanki dışarıda öyle şiddetli. Uğultulu davul çalıyor. Gecenin karanlığı güneşi örtmüş, yanlız gökte yıldız ve ay görünüyor. Caddeler sakin. O kadar iştihamlı değil. Ayık olmayan kafalar dört arkadaş için. Karar verirler bir banka soymaya, Ayık olmayan kafayla gecenin karanlığında… Küçük bir kasaba nahiyesi, zengin olan, çalışan işçisinde parası az olan, dört bir tarafı dağlarla kaplı, sıra sıra uzunca uzanan dorukları, kurdun kuşun yuvası, karacaların kaya keçilerinin tırmandığı dağlar burası, kışı zorlu yazı ayazlı olur.
Kasabanın dağ etekleri erir, üst doruklar erimez. Çam ağaçları burcu burcu kokar.
Kokusu dağları aşar kasabaya kadar gelir, kilometrelerce uzaktan esen yel getirir
Kasabaya kokuyu…

İkisi gözcülük eder. Biri kapıda bekler, diğeri kapıyı açmak için zorlar ve kapıyı açar. Alarmı keser zorlanmadan. Polis karakolu iki sokak ileridedir. İçeri giren biraz içerde dolanır, etrafı süzer, kasaya koşar. Miktarını bilmediği parayı çuvala doldurur ve dışarı çıkar. Koşarak arabaya doğru. Bu sırada devriye gezen nöbetçiler kaçan adamı görürler. Banka kapısına gelirler. Bankanın soyulduğunu anlarlar ve düdük çalarlar.Düdük seslerini duyan polis harekete geçer. Yollar kaygandır i süratli sürülmez karlar ince ince yağmaktadır. Polisler banka önüne gelirler, Bekçiden olayı öğrenirler.

Yer altında su madeni
Ama bir gören yok bunu
Hazineyi boşalttılar
Haraç mezat satıp onu

Yılardır aktı boş yere

Teki diyar etmiş gurbet ellere
Yıkılmış virane olmuş kozaklım
Üç beş yaşlı dulu yetimi kalmış
Yıkılmış virane olmuş kozaklım

Hasretim yıllardır soğuk suyuna

İmranlı’yım dostça geldim
Köyüme aşığım dedim
Bağında üzümler yedim
Köyüme aşığım dedim

Başkadır toprağı taşı

Temhirinin tepesine çıkınca
Balıklıya doğru şöyle bakınca
Büyük kelden güzel seyri akınca
Küçük kelde balıkları görmeli

Eşek kayasında korucu bektir

Ne meraklı halkımız var
Kitaptan şiirden uzak
Olur olmaz her şeye zar
Kitaptan şiirden uzak

Her zaman kaçar kolaya

Geriye dönmez ki o yiğit halkım
Yollarına mayın döşense bile
Ölmeye geldik der: dönmeye değil
Niksar, Kızıldere yaşansa bile

Toprağın bereketli hey! Anadolu

Çiçekler actı kırlarımızda
Koklayacağım sevdasına
Yaz yağmuru yağsın gülüm
Acsın çiçekler kurumadan

Bizim köy de yayla başka
Kızıl ırmak gelir aşka
Basma evin ocağına
Yanarsın kızgın ataşta

Az kaldı yeşerir ova

Memleketimin ırmağı
Nazlı akar Kızılırmak
Yıllarca durmadan aharı
Nazlı akar Kızılırmak

Gece gündüz ağlayanım