GÜL KOKUSU
miskinliklerimden silkinip
bağın,bostanın,hanenin
hasılı
gülüşünün değdiği her yerde
GÜL-KÜL
bir kez yüreğine
ateş düşmeye görsün
gonca gülün
horozlanır ha
GÜLÜMSEME
o dolu dolu kahkahalar
çok uzaklarda kaldı
aslında burada da
öyle çok gülüyorlar ki
GÜLÜŞ
diyelim ki
ben de kalan
bütün öykülerimizi sildim
seslerini kovdum usumdan
Günışığı
Ben güneşi
Kimselerden korkmadan
Hiç bir ürküntü duymadan
Her sabah
Gurbet
Biliyor musun anne
Yüreğimi söktüler benim
Alıp götürdüler
Bilinmez diyarların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!