Yusuf Akyüz Şiirleri - Şair Yusuf Akyüz

Sen'i bize sönmeyen ışık verdi yaratan
Biz asi ümmet olduk karanlığa can atan
Zelil hayatımızla yüreğini kanatan
Yine de kendimizi Sen'in ümmetin bildik

Ne acı'da birlik var, ne sevinç'te ünsiyet

sinsi bir kor savrulur yeryüzüne
iblisin nefesiyle,
efsunlu dumanlar sarar beyinleri
insan akılsız’lanır.
gün gelir; çözülür dili her şeyin,
açılır sır ambarları bir bir,

Uyanarak çar nâçar bir doğum sabahında
An be an dokunuruz zamanın tezgâhında

Öğütülür ömürler zaman değirmeninde
Eğrilir çile çile dur bilmez kirmeninde

Aşım tatsız ve tuzsuz, sularım mayhoş şimdi,
Başım ayık gezmiyor, aşkınla sarhoş şimdi,
Gördü de hüsranımı lügatler bir hoş şimdi,
Her kelamı bir vurgun; dilin kaldı geriye.

Gönül köşküm yıkıldı; şah idim, bende oldum,

insanlık kitabının baba’dır besmelesi
anneler satır satır özü, ruhu, nefesi.

sen oldun ilk göz ağrım; rûhumla birleşince
çünkü sen yazılmıştın kader günü bahtıma
bölündün hücre hücre can oldun bedenime

bir coşkudur ramazan asırlar ötesinden
huzur sunar ruhlara sonsuzluk bestesinden
hilaliyle göz kırpar ezber bozan heyecan
dirilir ikliminde hevesler maktulü can
gerdanlıktır mahyalar minarenin boynunda
sürur bulur insanlık rahmetinin koynunda

Bir gurbet kıskacında tutsak kalan yüreğim
Çırpınır özleminle kafesteki kuş gibi
İklimine hasretim, susamışım sevgine
Sensiz her şey bir garip, her şey amansız bir dert
Dâr’a düştüm nefsimle, bî şifayım habibi.
Gözyaşım kanat, kanat yakarırım Rabbime

Tâ Elest’te gönendim yâ râb İlahlığından
Emanına al koru inkar bataklığından

Habibin Muhammed'i elçin bildim şüphesiz
Mahrum etme ukba da O'nun Hamd sancağından

ben geldim!
güneşi uyandırmaya hazırlanan sabah ezanları
hiç birşey söylemiyor bana,
yüreğimden zincirliyim
tutsağım sanki
amansız bir ölüm uykusuna,

Ahir zaman içinde sürerken yolculuğum
İbrahimler düşlerim isyanlar arasında

İblis bir cemre olup düşmüş tüm hücrelere
İsyan kıvılcımlanır kanın her damlasında