Yürek Kanıyor Şiiri - Mehmet Ay 2

Geçmişe günün de, beyhude giden,
Birden yok yere, feryat’ı geliyor.!
Geçmişi gelecek, masal söyleyen,
Bu ömrü yalanla, berbat ediyor.!

Niceler gelişte, kurban kesildi,
Dünyayı yok yere, berbat edildi,
Hiç gitmeyecek sandı, çit dikildi,
Gidenler gelmedi, nerde deniyor.!

Dünyada ne var, dert eklenecek yer,
Bedenden yorulan, çıkacak can ser,
Sefayı sürenler, iki gün bir,
Zira bitmiyecek, günler sanıyor.!

Süslenen yerlerde, toprak oluyor,
Gidenler dünyadan, ruhsuz kalıyor,
Süsler de bir gün, boş mezar doluyor,
Payına düşen de, burda kalıyor.!

Ey kör, bu yer, bu gök, yıldızlar baki,
Gönlünü hoş tut ki, olasın sahi,
Evrende yıkım, ne yapar ilahi,
Nefesler bitince, mezar oluyor.!

Çayda akan sular, bir gün bitiyor,
Kaybolan günler de, ömür yetiyor,
Biten günün akşam, eller titriyor,
Geçip giden zaman, sona varıyor.!

Yıldızlar ay’la birlik, gökte kümedir,
Saf şaraplar içmek, meyden inadır,
Miadı şaşarım, kalp aşk yanadır,
Ağlayan aşklar da, yürek kanıyor.!

02.09.25 / Saat 15,25
MİADI (Mehmet AY)