Hangi noktada duyuyordu insan insanı?
Noktası konulmuş duyuşlarda mı?
Yoksa konusu noktalanmamış ifadelerde mi?
Yoksa noktası konulmamış hayata izahsız kalmakta mı?
Hangimiz duyuyorduk aynı anda peki?
Kimi sevgiyi duyuyordu ötelere uzanan yankıydı sesi.
Kimi nefreti duyuyordu nefsi kendi nefretinin sesiydi.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta