Derin bir sessizlik,
Mahzun sükûnet,
Sivas’ın tepedeki sessizlik şehrinde.
Yüreği yaralı kederli baba,
Ve ateşler üstünde yürüyen
Zavallı ana…
Yavaş yavaş yollarda ilerlediler,
Gözleri taradı sessiz taşları,
Bükülmüştü acıyla yorgun başları…
Yüreğe saplandı o paslı bıçak,
Titrediler o bitmeyen acıyla,
Düşer gibi yavaşça iliştiler
Mermerin ucuna, eğik başları.
Döküldü kum gibi tüm duyguları,
Sessizce yuvarlandı gözlerinden yaş
Acıya gark eden sessiz yığına…
Mezar taşına sarıldı anne,
Kollarıyla yavrusunu sarar gibiydi,
Kokladı kokusunu duyacak gibi,
Seslendi, ‘Ah yavrum, bak bağrımdasın,
Yine o eski günlerde gibi…
O kumral saçını koklar gibiyim,
Görüyor gibiyim o sıcacık bakışını,
Bilirim yüce Mevlâ’m merhametiyle,
Sarıyor, benden çok sevgiyle seni…
Sana kardeşlerinden selâm getirdim,
Yürek dolusu dualar senin,
Gel ipek teninden bir kez öpeyim,
Tebessümünü gördüm, yine nâzenin…
O gül kokun evimizden asla gitmedi,
Yitmedi hayâlin, hep aramızda,
Resmine bakıp da iki yeğenin
Öpüyorlar görmüş gibi, titrer mi tenin? ’
Yavrum, kurumuş susuz su kaplarına
Gözümdeki yaşı döktüm, içmesin kuşlar,
Bağrımdan düğüm düğüm hasreti koydum…
Ana yüreğimden, anne dilinden
Bin bir çiçek açan filizlere bak,
Eşip toprağını sevgiyle diktim,
Gözyaşlarımla suladım, dualar ettim.
Kaldırıp gözlerimi babana baktım,
Acısı gözlerinde alev almıştı,
Yavrusunun başında donup kalmıştı.
Onun da yüreği kavrulur, yanar,
Keşke benim gibi dökebilse o da yaşını,
Taş gibi oturmuş içine acı,
Kim bilir nasıl da kahreder sancı.
Hani bir türkü var, yürek titreten,
‘Açtımola şu Sivas’ın gülü, yaprağı,
Çekti bizi bu yerlerin suyu, toprağı’
Sanki senin için yakılmış gibi,
Çekmiş bu yerlerin toprağı seni.
Yine sağ olursam, geleceğim, bil!
Burada emanetsin önce Allah’a,
Sonra rüyamdaki gibi, biraz ötende
Toprağın altında yatan atana…
Birkaç gün daha buralardayım,
Gitsem sanma ki ayrıyım senden.
Yüreğimin yanan kor ateşinin
Küllerinde soğutup yanan bağrımı,
Güllere sarıp da saklarım seni…
Allaha emânetsin, gideyim şimdi,
Hadi o nur yüzünden yine öpeyim,
Yüreğimi sana koyup gideyim…
Kayıt Tarihi : 19.8.2012 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sekiz sene sonra ziyaret edebildiğim oğlum Cüneyt'in Sivas'taki kabri başında yüreğimden dökülenler... Allah rahmet eylesin canım oğlum... Bizden uzakta değilsin. Canımızdasın hep...
Ah be güzel arkadaşım,canım Allah sabırlar versin.
Evlladını kaybetmiş bir annne şair olur da ona yazmaz mı.
İçini ona dökmez mi canım arakadaşım.
Ben bu şiirlerinizle, oğlunuza yönelik hasret içeren yakınmalarınızla çok kötü oluyorum.
Bütün aile sizinle beraber aynı kederin kahrını çekerken dediğiniz gibi biz kadınlar ağlayıp bir nebze de olsa içimizin zehrini akıtabiliyoruz.
Eşiniz diğer çocuklarınız var, Allah onları size sizi onlara bağışlayıp başka böyle zalim bir kederle kederlendirmesin.
İyi geceler diliyor, sevgiyle kucaklıyorum.
TÜM YORUMLAR (1)