Yürek Depremlerim Şiiri - Demlenmiş Şiirler

Şehrin karanlıklarına gömülen umutlarımla
Seni aramıştım bir yıkıntı sonrası.
Rüzgarların Ölüm şarkıları arasında...
Sesini dinledim gözyaşlarımla
Ellerimi açıp yalvarmıştım yaradan a
Seni Bana bağışlasın diye.

@demlenmisSiirler

Küçük bir resmin vardı molozlar arasında.
bir tarafı yırtık yüreğimin bir köşesi gibi.
Betondan dağları kazarken ellerimle
parmağındaki yüzüğün takılmıştı gözlerime
hiç çıkartmamışsın tanımıştım hemen.
Gece ayazında çığlıklara karışmıştı çığlıklarım...
Sen öylece yatarken molozların arasında.

@demlenmisSiirler

Bense Ölümle kalım arasındaki boşlukta,
dayanılmaz acılarla sarsılmıştım.
Ne olurdu gitmeseydin Benden.
Orada öylece O şekilde birleşmezdi belki de ellerimiz.
ya da ne bileyim...
yan yana el ele bulurlardı enkazın altında bizi,
yan yana gömülürdük bir kara Çınarın altına.

@demlenmisSiirler

Belki o zaman bu kadar acı çekmezdim.
Yıllardır yüreğimde depremler dinmiyor hiç
koca koca yıllar geçmesine rağmen
her depremde her zelzelede tekrar tekrar yıkılıyorum.
Dinmiyor Yürek Depremlerim.

03/02/2002
23:25 #Denizli
@demlenmisSiirler
(52)