Yüreğim Duman Tüter Şiiri - Önder Karaçay

Bensiz kalamazsın aşkım
Yoksa yüreğim duman tüter

Bir gün bu ayrılıkta biter
Yalnızlıktan saymayız bu ayrılığı
Kavuşana kadar aşkın burnumda tüter

Hem seven, hem sevilen olmak ne güzel
Yüreğim aşkınla hem yanar hem titrer

Zor günleri yalnız atlattık biz
Kavuşunca hasret de biter

Keramet ne tohumda
Ne toprakta
Marifet yaşamakta

Eskidiği için yaşayıp
Yaşadığı için eskidikçe
Yıllanan bir aşk bizim ki

Dil susunca gözler çağırır

‘sen benimsin’
Sensiz her hece, bana kayıp bir gece
Kalbimin götürdüğü yere
Sen çıkıyorsun

Ben senin sevgi dolu
Yüreğini boşaltmaya geldim

Günler, haftalar, aylar geçer, yıllar eskir
Sabah, öğlen, akşam, gece olur, günler eskir
Eskimeyen tek şey varsa hayata dair
Aşktır, sevgidir

Her insana bir yer olmalı dünyada
Yaşamak, sevmek, mücadele etmek, ölmek de
İnsanca olmalı

Bir yolun bir yola çıktığı aşkımız bir kavşaktı
Şimdi tek çaresizliğimiz kavuşmaktı

Yaşadıkça değil
Yaralandıkca yaşlanırım ben

Hayatta neyse niyet
Odur kısmet ve akıbet

Umudu
Kaybetmek öldürdü

Farkında olduğumuz
Hatalarımızı kabul etmediğimiz içindi
Yalpalamamız

Gidene koşması yerine
Durmasını yeğledik
Gitse belki bizde kurtulurduk

Kanayan bir gülden bulaştı acı
Çaldı yüzümüze bir yaşamlık

Bir dahası yok bu dünyanın
Mutluluğumuz yanlışlarla doğruların yerini değiştirecek

Fazlasıyla sevip eksikleri tamamlayacağız
Şimdi ayrı olsak da gönlümüz aynı kulvarda
Aşk aynı kalbi paylaşmaktır

Önder Karaçay