Yrttı sessizliği; yüreğimin çığlığı.
Ölmüştü aşk.
İnanmadı yüreğim önce..
Sinirli bir gülüş,
Şuursuzca bir kahkaha,
Ve hıçkırıklı ağlamalar.
Tekdüzeydi günler.
Anlamsızdı herşey.
Önemsedim önce,
sıradandı sonra.
Sessizlikte kırılan cam gibi;
Ürperticiydi..
Ansızın yüreğimin kırıkları battı;
Acıttı canımı..
Önce çok acıdım kendime,
Sonra hüznümü boğdum..
Yüreğimin ummanında,
Acımı astım; düş bahçemde,
Gözyaşlarımı çöle çevirdim;
İçimde doğan güneşimde.
Zihnim filizlendi;
suladım,
Çiçek açtım;
büyüdüm.
Ama sonbahar gelecekti;
Dökülecekti yapraklarım.
Sonra yine bahar gelecekti;
Açacaktı çiçeklerim.
Konacaktı kelebeklerim.
Sonra yine sonbahar gelecekti;
Ölecekti çiçeklerim,
Yine acı bir çığlık atacaktı;
YÜREĞİM...
Kayıt Tarihi : 3.3.2007 20:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!